کاربریها
کاربریها
عمده دگرگونی کاربری اراضی شهر از سال ۱۳۶۵ آغاز شد و روند شتابنده آن به گونه ای بوده که مایه از بین رفتن اراضی کشاورزی و بایر شده است.
در سال ۱۳۸۳زمین های بایر بیش از یک سوم و باغات کمتر از یک پنجم مساحت کل شهر را به خود اختصاص داده بودند.
ارزان بودن بهای زمین (که یکی از دلایل آن وسعت زمین های بایر بود) تقاضای مردم را برای احداث ساختمان های یک تا دو طبقه افزایش داد و به دنبال آن پروانه های ساخت بیشتری نیز صادر شد؛در واقع، هم شرایط شهر برای توسعه کاربری مسکونی فراهم بود و هم متقاضیان (مهاجران) زمان را برای فراهم آوردن سرپناه مناسب دیدند.
با رواج ساخت و سازها و نیاز مردم به مسکن، شمار آژانس های مسکن افزایش یافت و کاربری های تجاری جهت برآوردن مایحتاج شهروندان و راهیان، ایجاد شد.
پس از کاربری مسکونی،کاربری صنعتی-کارگاهی که بر اثر بازار بزرگ مصرف تهران پدید آمده،در رتبه بعدی قراردارد.
وزارت صنایع در گزارشی شمار واحدهای کارگاهی را در سالهای ۱۳۶۵ و ۱۳۸۳ به ترتیب ۲۲۱ و ۱۰۱۸ اعلام کرده است.