مخاطرات طبیعی
مخاطرات طبیعی
زمین لرزه تهدیدی است که در کمین این منطقه بوده و هست.در افسانه های ایرانی به شکل نمادین و غیرمستقیم این منطقه و نواحی متاثر از آن تصویر شده است. بسیاری از پژوهشگران کسانی چون ضحاک را اسطوره زمینلرزه دانسته و به بند کشیده شدنش در کوه دماوند را به نامهایی مانند بومهن نسبت می دهند.
زمین لرزه های بزرگ رخ داده درکنارههای بومهن برپایه نوع و دقت راهنماهای موجود در دو گروه زمین لرزه های تاریخی و سده بیست و یکم قابل بررسی اند. زمین لرزه های تاریخی شامل رویدادهای لرزه ای می باشند که از هزاران سال قبل تا آغاز قرن بیستم به وقوع پیوستند.
مهمترین آنها که این منطقه را هم متاثر کرده : عبارتند از زمین لرزه های سال ۱۶۶۵ میلادی در گستره دماوند به بزرگی ۶/۵ ریشتر؛ ۱۸۱۵ میلادی دماوند؛۱۸۳۰ میلادی دماوند_ شمیرانات به بزرگی ۱/۷ ریشتر که حدود ۷۰ روستا در خاور جاجرود ویران شده و ساختمان های دولتی در آمل ساری و دامغان آسیب دیدند.
همچنین مهمترین زمین لرزه سده بیست و یکم در سنگچال رخ داده است.در ۱۱ تیرماه ۱۳۶۶ زمینلرزه ویرانگر سنگچال با بزرگی ۸/۶ ریشتر در فاصله ۱۱۹ کیلومتری شمال خاور تهران رخ داده و سبب ویرانی پهنه سنگچال شده است. البته زمین لرزه های کوچکتر یک سده اخیر پیرامون بومهن مانند ۳/۴ ریشتری در شمال و ۵/۴ ریشتری در جنوب غرب بومهن را هم نباید از یاد برد. منشا این تهدیدهای بزرگ برای بومهن، نزدیکی به گسل فعال مشاء است.
این گسل دراز و لرزه زا در امتداد خود، گستره بلند البرز را برای چین های کناری البرز رانده است. از نظر فاصله با گسل ها نیز وضع نگران کننده وجود دارد، زیرا به علت فراگیر و پخش بودن گسل در استان تهران، بخش درخور توجهی اراضی بومهن در فاصله بین یک تا هشت کیلومتری گسلها قرار دارد. بنابراین، بومهن در نقطهای واقع است که خطر فراوان زمین لرزه آن را تهدید میکند.
