پیروان مذهب تشیع
اهل حق
اهل حق یا پیروان حق از قشرهای مهم جامعه بومهن و رودهن هستند. با آنکه این قشر سالیان درازیست در میان مردمان این دو شهر زندگی میکنند؛ بنای آن نداریم که این را شناسانده و یا آداب و آیین نامه های پیروان آن را بازگو نماییم؛ولی از آنجا که حتی نام آنها نیز به درستی برده نمی شود،شاید شناخت خاستگاه اندیشه و روح کلی حاکم بر باورهایشان سودمند باشد.
براساس نامه ((سرانجام))،این مسلک از روز ازل (هنگامی که پروردگار با ارواح آدمیان به محاوره پرداخته و از آنان بر الوهیت خود اقرار گرفته است) پی ریزی شده و برنامه آنان در هر زمانه ای جزء اسرار موصلین به حق بود وآن اسرار به طور سری موجود بوده و سینه به سینه از سلف به خلف می رسیده است. همچنین دنباله همان برنامه است که شاه مردان علی مرتضی(ع) به سلمان و تنی چند از یاران خود آموخت و سپس در دوره های گوناگون به کسان دیگری مانند بهلول رسید و آنان نیز در حفظ اسرار کوشا بوده اند.
اهل حق براین باورند، همه آفریدگان خدا پاک اند. آنان که از زرده گل (گل و خاک زرد) آفریده شده اند، هر اندازه در رنج به سربرند، بیشتر به حق نزدیک می شوند ولی سرانجام پس از عذاب رستاخیز از سوی پروردگار والا بخشوده خواهند شد. پس همه باید در جمع خانه گرد آمده و به نیایش بپردازند.
اهل حق در واقع پیروان مسلک ((یارسان))هستند .به این گروه یارسان، طایفه سان یعنی خاندان سلطان اسحاق نیز میگویند. در نزد گروه یارسان آنچه که بیش از همه دارای اهمیت است،به جمع خانه رفتن، نیاز دادن و قربانی کردن است.
ارمنیان
در نخستین سالهای پادشاهی سلسله قاجار،ارمنی های تهران نخست در دو ناحیه از شهر و رفته رفته در روستاهای بومهن،ونک،خوردین و دروس سکونت گزیدند.