شهرداری بومهن
روستای گلخندان


  • گلخندان جدید در 500 متری شمال گلخندان قدیم و در میان آن دره رودخانه رودهن با ژرفایی نزدیک به 40 متر واقع شده است.

 

 

پیوند بین روستا از طریق پلی سنگی برقرار می شود. از نظر موقعیت نیز فاصله گلخندان جدید با راه بومهن -رودهن نسبت به گلخندان قدیم کمتر است.

 

پیش از آنکه این دو روستا از یکدیگر جدا شوند، یک گلخندان واحد با دو محله بالا و پایین بوده است. محله پایین گلخندان قدیم، محله بالا گلخندان جدید.

 

بر اساس تصویب نامه هیات وزیران در سال 1391 دهستان گلخندان به مرکزیت گلخندان قدیم به عنوان یکی از روستاهای بخش بومهن معرفی شده و روستاها، مزارع و مکان هایی چون سیاه بند، شهرآباد، طاهرآباد، گلخندان قدیم، گلخندان جدید، زردستان، گلدره و کرد نبرد را در بر می گیرد.

 

از نظر موقعیت نسبی، از شمال به شهر بومهن، از جنوب به کرد نبرد، از غرب به روستای طاهر آباد و از شرق به اراضی بخش رودهن محدود است.

 

در گذشته آب آشامیدنی از طریق چشمه تامین می شد؛ ولی بعدها با حفر دو حلقه چاه نیمه ژرف، آب را به خانه می رساندند.

 

منبع تامین آب کشاورزی نیز رودخانه ای است که از روستا گذر می کند. سرچشمه های آب روستا پاسخگوی ساکنان نیست به همین علت مالکان چاه هایی را درون باغ های خود کنده و از آن بهره برداری می کنند.

 

کمبود بارش ها و افت آب های زیر زمینی، هم پیشه کشاورزان صاحب نسق را تهدید کرده و هم الگوی کشت را دگرگون ساخته است. کشت دیم رونق گذشته را از دست داده و فعالیت های باغداری بر زراعت پیشی گرفته است.

 

باغ های گلخندان با وسعتی نزدیک به 120 هکتار، زیر کشت محصولاتی مانند گیلاس،آلبالو، زردالو، سیب درختی و گردو است که همگی در زمین های خود توسط مالکین تولید می شوند (تا سال 1342 بزرگ مالکی رواج داشته است).

 

دامداری پیشه دیگر مردم روستاست. از دیرباز به دلیل وجود عشایر بومی در گلخندان، این فعالیت رونق یافته است. نزدیک به 300 راس گوسفند و بیش از 1200 راس گاو در روستاها توسط دامداران نگهداری می شوند. در گذشته که نهادهای رسمی برای اداره روستا وجود نداشت معمولا کدخدا با تائید بزرگان، مدیریت روستا را بر عهده می گرفت. یکی از کدخداهای بومهن، علی خان قاسم لوئی نام داشته است. در برخی اسناد، به دست اندرکاری وی در انجمن (نظارت بر انتخابات بومهن) اشاره شده است.

 

هسته نخستین روستای گلخندان در کنار مسجد قدیمی، امامزاده و محدوده دژ می باشد.

 

پس از شکل گیری هسته نخستین، سده ها گذشت تا کم کم بافت روستا به گونه ای خطی در محدوده گلخندان جدید گسترش یافت. در اراضی روستا ودر محدوده گلخندان جدید مزرعه حاصلخیز کافرچال قرار دارد که بیشتر اهالی در آنجا به زراعت می پرداختند. اکنون در آنجا سازه های نوئی مانند شهرک شهید نجاتی ساخته شده است.

 

جمعیت گلخندان از سرشماری 1345 تا 1390 افت و خیز کمی داشته است و همواره بین 250 تا 300 نفر در بسامد بوده است. در بررسی گلخندان ها روشن می شود که به جز سرشماری 1365 که در آن جمعیت گلخندان قدیم اندکی بالاتر بوده است در دیگر سرشماری ها همواره جمعیت گلخندان جدید بیشتر بوده است.

 

در موسم تابستان به ویژه در روزهای پایانی هفته به جمعیت گلخندان افزوده می شود. شاید دیگر نام مهمانان فصلی برای این جمعیت که ( بیشتر از تهران می آیند) مناسب نباشد زیرا مسافت کم، راه مناسب و دسترسی به وسایل نقلیه گاهی آنها را در ماه های سرد سال نیز به آنجا می کشاند.

 

خاندان بومی و مشترک گلخندان ها عبارتند از : قانبیلی، حیدری، ارزاقی و سرنی. همچنین دودمان های بومی هر یک از گلخندان های قدیم و جدید به ترتیب عبارتند از : خرمائی، خلیفه ، میوه ای ، قاسم لوئی و خوشی.

 

به گفته کهنسالان ، دودمان همه اینها به ترک های آذربایجان (ارومیه) می رسد و حضورشان پیشینه ای 400 ساله دارد.

 

در واقع، گلخندان یک ترکیب قومی همگن دارد که کمابیش سبب پایدار ماندن نشانه های فرهنگی شده است، ولی هجوم فناوری نیز کار خود را کرده است و بسیاری از این نشانه ها را دستخوش دگرگونی و یا نابودی ساخته است.

 
 
تاریخ به روز رسانی:
1402/11/08
تعداد بازدید:
15423
امتیازدهی
میانگین امتیازها:1 تعداد کل امتیازها:1

مشاهده نظرات (تعداد نظرات 0
ارسال نظرات
نام  
آدرس پست الکترونیکی شما    
شماره تلفن
توضیحات    
خواندن کد امنیتی تغییر کد امنیتی  
کد امنیت  
 
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید :
کلیه حقوق این پایگاه متعلق به پایگاه اطلاع رسانی شهرداری بومهن می باشد.
Powered by DorsaPortal