دگرگونی های اقتصادی-اجتماعی کشور که طی سالهای 95-1365 به افزایش جمعیت در تهران و محورهای منتهی به آن انجامید، بومهن را نیز درگیر ساخت؛ به ویژه آنکه در مسیر اصلی قرار گرفته و از گذشته تاکنون مورد توجه ساکنین تهران بوده است.

در آغاز این دوره با افزایش مهاجرت ها،پاره ای از کارگاهای صنعتی غیر مجاز که ناشی از نبود مهار ساخت و سازها بود، در کناره های بومهن و رودهن پدید آمد و بافت پیوسته ای با روستاهای سیاه بند، لوران و شهرآباد پدید آمد؛ به گونه ای که جمعیت این بافت حتی از جمعیت شهری نیز فراتر رفت.

در واقع،رودهن و بومهن با دو کانون جمعیتی کمابیش چسبیده به هم در کنار یکدیگر شکل گرفتند.پس از آن با پیچیده تر شدن مشکل مسکن برای گروهای آسیب پذیر و همچنین اتخاذ سیاست هایی جهت انتقال صنایع مزاحم از بافت شهری تهران،روند مهاجرت به این شهر ادامه یافت و زمینه برای آمدن بیشتر جمعیت به درون و حومه فراهم گردید؛چنان که در یک بررسی مطلق،جمعیت بومهن و حومه آن در سال 1365، از 5000 نفر به53451 نفردر سال 1390رسید.

بررسی توزیع نسبی مهاجران به شهر بومهن در سال 1385، نشان از مهاجرت شمار درخوری از سرریز جمعیتی تهران به این شهر دارد؛به طوری که از مجموع مهاجران وارد شده در طی سال های 1385-1375نزدیک به 66درصد پیش از این نیز ساکن استان تهران بوده اند.پس از تهران،استانهای خراسان،مازندران وآذربایجان شرقی به ترتیب بیشترین سهم را داشته اند.

در آمار سال 1390،کل مهاجران وارد شده به شهر 7137 نفر (3614 نفر مرد و 3523 نفر زند بوده اند.

در سال 1390کل جمعیت ساکن زاده شده در این شهر و یا آبادیهای پیرامون برابر 15557 نفر،کل جمعیت ساکن زاده شده در شهر ویا آبادی دیگر 34872 نفر و جمعیت ساکن زاده شده در بیرون از کشور، 2156 نفر بوده است.این آمار نشان می دهد،بسیاری از جمعیت کنونی از مهاجران سال های بازپسین (اخیر) است.