در این بخش مکانها، خیابانها و گذر گاه های بومهن از نگر کالبدی و انسانی وصف شده است. برای پرهیز از سردرگمی و درک بهتر استخوان بندی شهر، بلوار امام خمینی به عنوان محور اصلی توصیف شده است؛ البته گاهی بنا بر ضرورت از آن جدا شده و دوباره به این گذر باز گشته ایم.

از سمت غرب که به شهر می رسیم میدان بزرگ تازه احداث شده ای خودنمایی میکند. باگذر از میدان، بلوار امام خمینی پیش روست که تا آنسوی بومهن ادامه داشت که از آن به عنوان ((محور اصلی ))یا((گذرگاه اصلی))یاد شده است.

در آغاز و سمت راست بلوار چند اداره دولتی دیده می شود، از جمله شهرداری که پیش از احداث، پنجشنبه بازار درآنجا برپا بوده است.کمی جلوتر، تنها جایگاه سوخت شهر دیده می شود. خیابانهای دلجو و بیات مقصد بعدی هستند که مازندرانیها،کردها و شمار کمی هم با شهرت ((زاهدی)) در آن زیست می کنند.

سازه های انبوه و نیز مجتمع بزرگ ((ونوس)) در خیابان دلجو قرار دارند. با رفتن به سوی جنوب این دو خیابان و مسیر روستای طاهرآباد، شهرک مسکونی 2000 واحدی طلاییه دیده می شود. آذری های تبریز و اردبیل، بیشتر ساکنان این شهرک را تشکیل می دهند.

گذر بعدی،کوچه غنی است با مهاجران کرد و لر.غنی را که سرازیر شویم به راه پایین شهرآباد در کنار رودخانه سیاه رود می رسیم.اهالی قدیمی،این منطقه را که محل خوشگذرانی بوده ((من و تو)) نامیده اند.پس از رودخانه،محله سیاه بند آغاز میشود. باگذر از روبه روی سیاه بند و خیابان کامیون داران کما بیش محدوده شهر نیز به پایان می رسد.